Flora

Współczesna szata roślinna Suwalszczyzny należy do najmłodszych w Polsce. Zaczęła się kształtować dopiero po ostatnim zlodowaceniu, tzn. 12-10 tys. lat temu.
Flora ziemi suwalskiej różni się wyraźnie od roślinności innych regionów. Zjawisko to spowodowane jest wysunięciem tych terenów na północny - wschód, a także wpływami klimatu kontynentalno - arktycznego.
Znaczny procent stanowią rośliny borealne i subborealne tzn. zamieszkujące północ kontynentu. Typowym ich przedstawicielem jest świerk pospolity. Rzadkimi gatunkami borealnymi, rosnącymi na ziemi suwalskiej są wierzba lapońska o srebrzystych owłosionych liściach, rosnąca na torfowiskach, brzoza niska a także wiele roślin torfowiskowych. Te ostatnie reprezentowane są przez wszystkie trzy gatunki rosiczki, rzadkie gatunki turzyc (strunowa, życicowa, delikatna), bagno zwyczajne, pierwiosnek omączny. Spośród przedstawicieli roślin borealnych, występujących w wodach warto wymienić grzybienie północne i grążel drobny.
Południową granicą występowania wielu roślin borealnych jest Równina Augustowska.

Ziemia suwalska ma w swych terenach zaledwie przyczółki puszczańskie: lasy na północ od Suwałk i lasy wigierskie. Bory te wchodzą w skład Puszczy Augustowskiej. Północne obszary Suwalszczyzny porasta część Puszczy Romnickiej. Fragmentami

dawnej puszczy są lasy Suwalskiego Parku Krajobrazowego.
Pejzaż regionu urozmaicają liczne zagajniki, śródpolne kwatery leśne zwane lasankami, torfowiska, a także porosłe lasem sosnowo - świerkowym brzegi jezior.
Tym samym ziemia suwalska wydaje się bardziej zalesiona niż jest w rzeczy-wistości.
Specyfika ekosystemu suwalskich lasów jest typowa dla borów nizinnych. Wyróżnić, więc można: bór śwież, bór wilgotny, bór bagienny i bór mieszany a także las wilgotny, las świeży i las mieszany.
W drzewostanach leśnych dominuje sosna i świerk. Runo borów i lasów obfituje w poziomki, borówki czarne i grzyby. Spotyka się również wrzos zwyczajny, konwalię majową, widłak jałowcowaty, sasankę otwartą, liczne gatunki mchów, paproci i wiele innych.

Na Suwalszczyźnie występuje blisko 900 gatunków roślin naczyniowych, w tym 100 gatunków rzadkich, bądź bardzo rzadkich, które podlegają ochronie całkowitej lub częściowej. Do grupy tej należą m.in. wawrzynek wilczełyko, sasanka łąkowa, widłaki, lilia złotogłów, storczyki, zawilec wielokwiatowy, grążel żółty.

knieć błotna		lilia złotogłów

Fauna

Świat zwierzęcy, podobnie jak i roślinny, jest bogaty i zróżnicowany. Największymi zwierzętami są łosie, których główna ostoje znajdują się w Puszczy Augustowskiej w nadleśnictwach Balinka i Hańcza.
Licznie występują sarny, dziki i zające. W Suwalskim Parku Krajobrazowym występuje bardzo już rzadki, objęty ochroną zając bielak.
Ze zwierząt drapieżnych żyją wilki, rysie, borsuki, kuny i łasice.
Wody jezior i rzek otoczonych lasami upodobały sobie bobry występujące licznie na ziemi suwalskiej, zwłaszcza w Wigierskim Parku Narodowym, którego symbolem jest właśnie bóbr.
Z wielkich ptaków wodnych, będących pod ochroną, występują łabędź niemy i czapla siwa. W okolicach bagiennych żyją słonki, bekasy, bąki i rzadkie bataliony i dublety.
Z ptaków drapieżnych występuje rybołów, jastrząb gołębiarz i krogulec, kania, pustułka, sowa i puchacz. Rzadko można spotkać orła przedniego czy bielika.
Wśród ryb wyróżniają się bardzo cenione okazy ryb łososiowych: sieja (relikt epoki polodowcowej), sielawa i pstrąg.